البت اگر توانید...

در بخش‌هایی از این غزل، شاعر ناگهان با یک نهی ِ آمرانه تکلیف مخاطب شعر را یک‌سره معلوم می‌کند، اما هنوز دو دقیقه نشده تزلزل شاعرانه‌ی او رو می‌شود:
عشق اندْه و حسرت‌ست و خواری | عاشق نشوید؛ {البته} اگر توانید!
و این را قاطعانه می‌توان عدم قطعیت کلام شاعرانه نامید و می‌توان گفت که؛ هیچ‌وقت روی حرف هیچ‌شاعری حساب نکن عمو!